Mırıltı, evrimsel süreçte kedilere, seçilmeye değer bazı avantajlar sunmuştur. Kedigillerin çoğu mırıltı benzeri bazı sesler çıkarmaktadırlar. Mırlama, özellikle evcil kedilerde; sahibiyle veya yavrusuyla ilgilenirken, beslenme ya da okşanma gibi sosyal ilişkiler içerisindeyken en belirgin halde bulunmaktadır.
Kedi mırlamasının bir mutluluk ifadesi veya yavru ile iletişim şekli olduğunu var sayıyoruz, fakat belki de mırıldamanın sebepleri bir kedinin yaşamındaki daha gergin anlara bakılarak da açıklanabilir. Kediler genellikle baskı altındayken, mesela veteriner ziyaretleri sırasında ya da nekahat dönemlerinde mırıldarlar. Kısacası görünüşe göre her mırlayan kedi, halinden memnun olmayabilir. Bu ise, araştırmacıların kedilerin nasıl mırladığını incelemelerine sebep olmuştur.
Kedilerin neden mırladıklarının yanı sıra, nasıl mırlayabildikleri de tartışılmaktadır. Yapılan araştırmalara göre, kediler gırtlak ve diyafram kaslarındaki aralıklı sinyalizasyonu ile mırlama sesi üretmektedirler. Kediler, hem nefes alırlarken hem de nefes verirlerken belli bir desende ve 25 ile 150 Hertz arası frekansta mırlarlar. Çeşitli çalışmalar da, bu aralıktaki ses frekanslarının kemik yoğunluğunu artırmada ve iyileşmede katkısı olduğunu gösteriyor
Kedilerin mırlama frekanslarının, kasların ve kemiklerin iyileşme sürecindeki olumlu etkisi insanlar için de yararlı olabilir. Örneğin, uzun süre uzayda kalan astronotlar, yerçekimsiz ortamdaki fiziksel aktiviteler sırasında dünyadaki kadar uyarı almayan kas ve kemik sistemlerinde oluşan yoğunluk azalmalarına karşı bu tür tedavi geliştirilebilir.
Kediler, enerjilerini korumak için uzun dinlenme ve uzun uyuma periyotları geliştirdiklerinden, mırlamanın fazla enerji harcamadan, kas ve kemiklere uyarımlar yapan bir mekanizma olması mümkündür. Böylece kediler, oldukça az antrenman yapmalarına rağmen, kaslarının esnekliğini ve kemiklerinin yoğunluğunu kaybetmemeyi başarıyorlar.
Kedilerin evcilleştirilmesi ise, diğer evcil hayvanlara göre çok daha kısa sürede olduğu için kas ve kemik anormallikleri, daha fazla seçilime tabi olan etçil akrabaları köpeklere göre oldukça azdır.
Kedilerin mırlamaları, köpekgillerden tilki, kurt, çakal gibi kuzenlerde sık görülen displazi (anormal doku gelişmesi) ve osteoporotik rahatsızlıkların kedilerde çok daha az görülmesinde pay sahibidirler.
Kedilerin dayanıklılıkları, dokuz canlı oldukları ve tüm parçalarıyla birlikte bir odaya konulan kedi iskeletinin kemiklerinin, yeniden birleşeceği gibi efsanelerin doğmasına sebep olmuştur. Buna benzer kedi mitolojilerinin oluşmasında onların gizemli mırlamalarının da rolü vardır.
Kedilerin mutlu olduklarını size belirtmek için mırladıklarına inanmak ne kadar cazip gelse de, onların bunu iletişim yöntemi ve potansiyel kendini iyileştirme aracı olarak kullanmaları akla daha fazla yatmaktadır.
